Zeeleeuwen en tegenstellingen

Vrijdag 27 december

Na een prima nacht worden we zonovergoten wakker. We gaan langs de kust naar het zuiden. Na enkele kilometers al de eerste stop. De zeeleeuwenkolonie. Via de rotsen wandelen we naar een uitkijkpunt hoog boven de waterlijn. Daarbeneden liggen tientallen zeeleeuwen, met hun jongen op ons te wachten. Een prachtig gezicht, kan geen dierentuin tegenop.
Dan gaan we verder, afwisselend langs de kust of net even het binnenland in door het regenwoud. Bij de pancake-rotsen maken we volgende stop. Nu had het moeten stormen zegt de reisgids, dan zag je het oceaanwater metershoog omhoog spuiten. Wij zijn blij met ons zonnetje en ook zonder storm is het indrukwekkend. Na een lunch langs de weg vervolgen we onze weg. In dit dunbevolkte gebied met vele bergbeken en –rivieren zijn de meeste bruggen one-lane bridges. Ééen baan die je geduldig wachtend op je beurt deelt met het tegemoetkomend verkeer. Het meest spannende exemplaar delen we zelfs met de spoorweg. Zo komen we via Hokitika, the cool little town, aan bij onze bestemming, een rustig meertje waar we wandelen, zonnen en genieten van de natuur.

Zaterdag 28 december

Vroeg op, we rijden al voor het ontbijt. Bij Menzis picknicken we ons ontbijt. (In Het dorpje Hari Hari bij het memorial voor Guy Menzis, the Syney Daredevil, die in 1930 met een tweedekker een record vloog van Australië naar Nieuw Zeeland). In de verte worden de besneeuwde toppen steeds groter. Dan de Franz Jozef Glacier. Nu 2 kilometer, korter dan 5 jaar geleden, maar daardoor voor ons een mooie wandeling door de oude gletsjerbedding. Bizar: van regenwoud naar eeuwige sneeuw in één wandeling. Dan de Fox Gletsjer: helaas niet toegankelijk voor Campervans. Dus we rijden door, de voortdurende afwisseling van oceaankust, haarspeldbochten en regenwoud verveelt geen moment. In het uitgestorven stadje Haast (dat lijkt niemand er te hebben) doen we boodschappen en we overnachten (tussen de sandflies) op Haast Beach.